تربیت خانواده

بسم الله الرحمان الرحیم
سلسله مباحث تربیت خانواده

امروزه یکی از نگرانی های مهم بسیاری از خانواده ها بخصوص زن و شوهرهای جوان و مخصوصا آنهایی که تقیدات مذهبی بیشتری دارند برای فرزند دار شدن یا ازدیاد فرزند نگرانی در باره تربیت فرزند در شرایط کنونی جامعه است مثلا می گویند شاید بتوانیم تا قبل از دوران مدرسه او را کنترل کنیم ولی از آن به بعد تا حدود زیادی از حیطه کنترل ما خارج می شوند دوست بد ، معلم نامناسب و... خدا می داند در مراحل بعدی چه خواهد شد و تازه این با خوش بینی است چرا که تا قبل از آن هم خطرات زیادی آنها را تهدید می کنند ،مثلا یک بچه با تربیت بسیار بد ، یا یک خانواده بی مبالات در دوست یا فامیل کافی است تا بچه از مسیر تربیتی دلخواه والدین خارج شود یا مثلا مخالفتهای زیاد در نوع تربیتی که در پیش می گیریم از طرف اطرافیان مثلا می گویند : چرا اینطور برخورد میکنی چرا این حرف را به بچه می زنی و ...وقتی به این نگرانی ها و نگرانی های شبیه آن فکر می کنیم انگیزه فرزند دار شدن یا زیاد کردن فرزند از بین میرود.



اکنون چند سوال مهم پیش روی ما قرار دارد که باید به آنها پاسخ شایسته ای داده شود:
آیا باید نگران باشیم ؟ آیا این نگرانیها بجاست؟
آیا این نگرانی ها مجوز خوبی برای بچه دار نشدن یا بچه های کمتر داشتن هست یا نه؟
آیا راه حلی برای بر طرف شدن نگرانی هایمان وجود دارد؟
نظر دین مبین ، کامل و زیبای اسلام در این باره چیست؟
سیره و روش چهارده نور پاک و مقدس در این زمینه جه یوده است؟

پاسخ به سوال اول:

عزیزان باید بدانیم این نگرانی ها بجا و درست و مقدس است و شاید اگر این نگرانی ها در وجود والدین نبود تلاشی هم برای تربیت درست فرزندان صورت نمی گرفت.
باید بدانیم این نوع از مشغولیتهای فکری اگر درست راهنمایی شده و جهت دهی مناسب شوند بهترین موتور محرک در اهتمام به تربیت صحیح فرزندان و موفقیت در این امر مهم خواهند بود.همانطور که خدای سبحان در قرآن کریم فرموده : التحریم : 6   «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلیکُمْ ناراً»   اى مؤمنان! خود و خانواده خود را از آتش حفظ کنید.
و با این آیه و شبیه آن که توصیه موکد دارند بر اهتمام و توجه فوق العاده به تربیت همه جانبه و بخصوص معنوی خود و خانواده معلوم می شود این نگرانی ها باید باشد و جهت درست پیدا کند.

پاسخ به سوال دوم:

اما عزیزان این نگرانی ها مجوز خوبی برای حتی تاخیر در فرزند آوری هم نیست چه رسد به عدم فرزند یا فرزند کمتر.
می فرمایید چرا؟
اولا اگر قرار بود این مسائل مانع فرزند دار شدن ما بشوند باید گفت نسل خانواده های مقید و متعهد تا کنون منقرض شده بود .
ثانیا مگر می توان به صرف نگران بودن کارها را تعطیل کنیم مثلا چون نگرانی های متفاوت در امر ازدواج وجود دارد ازدواج نکنیم یا چون نگرانیهای متفاوتی در باره مسافرت وجود دارد به مسافرت نرویم یا چون نگران اعضاء خانواده هستیم دائما حتی در کلاس درس یا محل کار با آنها باشیم و یا چون نگران اتفاقی برای فرزند هستیم او را به مدرسه نفرستیم و...
ثالثا عزیزان جایگاه توکل به خدای متعال و توسل به انوار مقدسه چهارده معصوم علیهم السلام کجاست؟ در صورتی که سراسر قرآن و احادیث مملو از توصیه به توکل و توسل است.یعنی در هر کاری من جمله موضوع مورد بحث باید با توکل بر خدای یگانه و توسل به ائمه اطهار علیهم السلام کار را پیش برد و به سر انجام رساند.

آل‏ عمران : 122   «وَ عَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ»
و مؤمنان باید فقط بر خدا توکل کنند.

النساء : 81   «وَ تَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ کَفى‏ بِاللَّهِ وَکیلاً»
 و بر خدا توکل کن و کارساز بودنِ خدا [نسبت به امور بندگان‏] کافى است‏.

المائدة : 23  «وَ عَلَى اللَّهِ فَتَوَکَّلُوا إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ»
 و اگر مؤمن هستید بر خدا توکل کنید.

المائدة : 35   «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَةَ وَ جاهِدُوا فی‏ سَبیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»
اى اهل ایمان! از خدا پروا کنید و دست‏آویز و وسیله‏ اى [از ایمان، عمل صالح و آبرومندان و مقرّبان درگاهش‏] براى تقرّب به سوى او بجویید و در راه او جهاد کنید تا رستگار شوید.

پاسخ به سوالات دیگر در قسمتهای بعدی بزودی بیان خواهد شد.

ادامه دارد...

التماس دعا - سامانی