حسین منی و انا من حسین

 

چرا پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: حسینٌ منی و انا من حسین؟

پاسخ :

این حدیث در کتب روائی شیعه و اهل سنت آمده است و متن کامل چنین است.

حدّثنى محمّد بن عبداللَّه بن جعفر الحمیرى عن أبى سعید الحسن بن علىّ بن زکریا العدوى البصرى قال حدّثنا عبدالأعلى‏ بن حماد البرسىّ قال حدّثنا وهب عن عبداللَّه بن عثمان عن سعید ابن أبى راشد عن یعلى العامرى انّه خرج من عند رسول اللَّه صلى الله علیه و آله إلى طعام دعى إلیه فإذا هو بحسین علیه السلام یلعب مع الصّبیان فاستقبله النّبىّ صلى الله علیه و آله أمام القوم ثمّ بسط یدیه فطفر الصّبىّ هیهنا مرّة وهیهنا مرّة وجعل رسول اللَّه صلى الله علیه و آله یضاحکه حتّى أخذه فجعل إحدى یدیه تحت ذقنه والاخرى‏ تحت قفائه ووضع فاه على فیه وقبّله ثم قال حسین‏ منّى‏ وأنا من حسین أحبّ اللَّه من أحبّ حسیناً حسین سبط من الأسباط. (1)

این حدیث جزو مشهورترین احادیثی است که از رسول اکرم در حق نواده گرامیش حسین بن علی ، از طریق فریقین نقل شده است. این حدیث را احمد بن حنبل و ترمذی و ابن ماجه از طریق سعید بن راشد از یعلی بن مره نقل کرده و گفته اند که یک روز حضرت پیامبر به مهمانی تشریف می بردند، در راه به امام حسین برخورد کردند که با جمعی از کودکان سرگرم بازی بود. حضرت با مهربانی و خوشروئی او را دنبال کردند تا سرانجام در آغوشش گرفتند، بعد یک دست زیر چانه و دست دیگر به پشت سر او گذارده چهره او را بین دو دست بالا برده، بوسیدند و سپس فرمودند:

«حسین منی و انا من حسین، احب الله من احب حسینا، حسین سبط من الاسباط »،

«حسین از من است و من هم از حسینم، هر که حسین را دوست بدارد خداوند دوست او باد، حسین فرزندزاده ای است از فرزندزادگان انبیاء».

به نوشته آقای بهبودی(محقق و نویسنده محترم) «در میان علمای اهل سنت، که اغلب از شرح و توضیح این گونه احادیث، دانسته و شناخته دریغ می کنند، تنها قاضی عیاض است که در شرح حدیث حسین منی و انا من حسین به معنای اصیل آن اعتراف و تصریح می کند. او می گوید: گویا رسول اکرم با تابش نور وحی، آنچه را بین حسین و قاتلین آن سرور واقع شدنی بود می دانست، و لذا مخصوصا نام حسین را برد و فهماند که او و حسین از حیث وجوب محبت و حرمت تعرض و محاربه، چون شخص واحداند، و رسول خدا به منظور تأکید همین اتحاد و یگانگی فرمودند:هر که حسین را دوست بدارد خدا را دوست داشته، زیرا محبت حسین، محبت رسول خدا، و محبت رسول خدا، محبت خدا است».

معنای قسمت اول روایت معلوم است آنجا که پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ امام حسین ـ علیه السّلام ـ را از خود می داند، زیرا که

امام حسین ـ علیه السّلام ـ فرزند حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ بوده و این واسطه فرزند پیامبر نیز محسوب می شود، آنگونه که خود

پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ می فرمایند:"هذانِ اِبْنای و ابنا ابنتی .(2)

این دو(حسن و حسین)دو پسر دختر من هستند.

اما سوال بیشتر در مورد قسمت دوم روایت است که چگونه پیامبر خود را از حسین ـ علیه السّلام ـ می داند. پاسخ این است که اینگونه تعبیر در واقع نشانه وحدت کامل، فکری، روحی و مرامی است، پیامبر گرامی اسلام نیم قرن پیش از حادثه کربلا با این فرمایشی خودخواسته اند که نهضت حسینی را تداوم راه خویش نمایند، و دشنان سید الشهداء را، دشمنان و قاتلان خود به حساب آورد، چرا که این دو یک جان در دو بدن و یک خط و فکر و در دو زمان هستند.

"مفهوم بلند دیگری که در این حدیث نهفته است آن است که وجود پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ و آئین و مکتب او در وجود ابا عبدالله تداوم یافته است، آنهم نه تنها تداوم جسمی، بلکه نگهبان دین پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ امام حسین ـ علیه السّلام ـ است،و قیام و شهادت او سبب بقای قرآن و اصل دین رسول خدا است."

اگر که دین مصطفی هنوز در جهان بپاست از آن سر بریده ی تو هست و از نوای تو

خود ابا عبدالله الحسین ـ علیه السّلام ـ در خطبه ای که فلسفة قیام خویش را بیان کرده اشاره فرموده اند که هدف او حرکت در مسیر سیرة پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ و علی ـ علیه السّلام ـ و امر به معروف و نهی از منکر است. اینگونه است که انحرافها زدوده شده و دین خدا پابرجا و استوار می ماند. اینکه گفته اند"ان الاسلام محمدی الحدوث، حسینی البقاء" اشاره به احیاء دین پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ در سایه ی قیام عاشورا است، یعنی پیدایش اسلام، محمدی است، و بقای آن حسینی."

به تعبیر امام خمینی ـ رحمة الله علیه ـ :"با زنده نگه داشتن او (امام حسین) اسلام زنده می شود"انا من حسین" که روایت شده که پیغمبر فرموده است، این معنایش، معنی این است که حسین مال من است و من از او زنده می شوم."

خلاصه ای از سخنرانی آیت الله اعتمادیان در مورد حدیث شریف (حسین منی و انا من حسین(

در کتب شیعه این حدیث مفصل از وجود مبارک رسول اکرم نقل شده و در 2 کتاب از کتب اهل سنت این حدیث شریف آمده است ، که رسول خدا فرمود" حسین منی و انا من حسین" این حدیث شریف پیام های زیادی دارد ، که به چند تا از آنها به طور اختصار اشاره می کنم:

حدیث شریف دو جمله است ، جمله اول (حسین منی) نیازی به توضیح نداره البته حرف زیاد داره حسین منی یعنی حسین وجودش از وجود من است ، اما انا من حسین من از حسنیم یعنی چه ؟ راویان حدیث حرفهای زیادی دارند که یک موردش این هست : که اگر ما مفصل به آن بپردازیم وقت نمی شود ، زمانی که حضرت ابراهیم علیه السلام مامور شد که حضرت اسماعیل علیه السلام را ذبح کند ، آمد در منا و قضایایی که شنیده اید رخ داد ، خطاب شد ای ابراهیم تو امر ما را اجابت کرده ای "قد صدقت الرویا - صافات 104 " کارد را از زیر گلوی فرزندت بردار و این کار را به کس دیگر واگذار کن " و فدیناه بذبح عظیم " کلمه عظیم صفت یک امر مهم است اگر مراد گوسفند باشد از نظر ادبی باید می فرمود "ذبح کریم" نه "ذبح عظیم" ، آن ذبح عظیم کیه ؟

خدا رحمت کنه مرحوم سید ضیاء دری از سخنران های تهران بود ، میاید برود منبر یک جوانی می پرسه حاج آقا معنی این شعر چیه؟ "مرید پیرمغانم ز من مرنج ای شیخ***چرا که وعده تو کردی و او بجا آورد" ؛ گفت پیر مغان ، امیرالمومنین هست و شیخ ، حضرت آدم چرا که خدا به حضرت آدم فرمود سراغ گندم نرو ... مرید پیر مغانم (امیرالمومنین) ز من مرنج ای شیخ (حضرت آدم) *** چرا که وعده توکردی(تو قول دادی گندم نخودری) و او بجا آورد (امیرالمومنین گندم نخورد)و یک عمر از نان جو خورد.

سید ضیاء را سال بعد به همان مجلس دعوت کردند و همان سال از دنیا رفت ، اما جوانی که این سوال رو کرده بود گفت من شب عاشورا سید ضیاء رو دیدیم به من گفت اشتباه کردم گفتم که آدم است و علی ، این جا اومدم دیدم که منظور شاعر چیز دیگست ; مرید پیر مغانم یعنی "آقا سید الشهدا" زمن مرنج ای "حضرت ابراهیم" ، چرا که وعده تو کردی و او بجا آورد "و فدیناه به ذبح العظیم".

امام صادق علیه السلام فرمود: ذبح عظیم جد ما سید الشهداست ، حضرت اسماعیل علیه السلام زنده ماند و از نسل ایشان انبیاء و اوصیایی به دنیا آمدند 17 نبی از نسل حضرت اسماعیل به دنیا آمد و 34 وصی خوب دقت کنید به عدد نماز های واجب و نماز های نافله ، چند رکعت می شود ؟ 51 رکعت ، 51 نبی و وصی از نسل او به دنیا آمد که یکی از آن انبیاء وجودمقدس حضرت خاتم انبیاء محمد مصطفی(ص) بود، اگر ذبح عظیم نبود اسماعیل ذبح می شد ، پیغمبر ما هم که از نسل اسماعیله به دنیا می آمد ؟ دیگه اسماعیلی نبود پس پیغمبر هم خلقتشو از چی گرفته از ذبح عظیم یعنی سید الشهدا "حسین منی و انا من حسین" این یک معنا .

معنای دیگری هم دارد که جنبه عاطفی دارد ، پیغمبر فرمودند مردم حسین از من است و من از حسینم یعنی هردو از یک حقیقتیم ، آنچه در مورد من خدا در قرآن فرموده تمام آنها در مورد حسین ابن علی هم هست مثلا قرآن کریم می فرماید "ان الله و ملائکه یصلون علی النبی یا ایها الذین آمنو صلو علیه و سلمو تسلیما".

آنچه برای پیغمبر هست برای حسین هم هست چون اتحاد روحی دارند ، در عالم کثرت یکی شده پیغمبر یکی شده حسین ، یکی از خصوصیات پیغمبر این بود "یا ایها الذین آمنو لا ترفع اصواتکم فوق صوت النبی" مبادا در حضور پیامبر صداتونو بلند کنید حرمت پیامبر اکرم رو حفظ کنید ، مردم حسین المنی و انا من حسین مبادا صداتونو برای حسین بلند کنید مبادا به اون بی احترامی کنید حسین منم و منم حسینم .

پی نوشت :

(1) زندگانى حضرت امام حسین علیه السلام ( ترجمه ی جلد 45 بحار الأنوار) ؛ ص290

جامع أحادیث الشیعة (للبروجردی) / ج‏26 / 866

(2) مناقب آل أبی طالب علیهم السلام (لابن شهرآشوب) / ج‏3 / 382 / فصل فی محبة النبی ص إیاهما ..... ص : 381

عمدة عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار / النص / 406 / فصل فی مناقب الحسن و الحسین ع ..... ص : 395

الدر النظیم فی مناقب الأئمة اللهامیم / 777 / فصل فی ذکر الحسن و الحسین علیهما السلام ..... ص : 773

کشف الیقین فی فضائل أمیر المؤمنین علیه السلام / النص / 307 / المبحث التاسع عشر فی أولاده ..... ص : 305

بحار الأنوار (ط - بیروت) / ج‏37 / 74 / باب 50 مناقب أصحاب الکساء و فضلهم صلوات الله علیهم ..... ص : 35