دل نوشته قرآنی
بسم الله الرحمن الرحیم
قران کریم خود را را هنمای هدایتگر
،رحمت و شفا معرفی می کند ،لقمان : 3 «هُدىً وَ رَحْمَةً لِلْمُحْسِنینَ : که
سراسر هدایت و رحمتى است براى نیکوکاران»
و ما می دانیم قرآن هرچه میگوید درست
است چون کلام خداست و خدا هر چه بفرماید همان است ، النساء : 87 «وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ حَدیثاً :
و کیست که در گفتار از خدا راستگوتر
باشد؟»
حال مسأله اصلی این است : مگر ما
بدنبال هدایت به راه درست و رحمت و مهربانی خدا و درمان و شفای دردهای روحی و جسمی
خود نیستیم؟(1)
پس چرا به سراغ این گنج بی انتها و
این هدیه گرانبهای الاهی نمی رویم و اینگونه آن را ترک گفته ایم ؟
چرا قرآن در زندگی مان وارد نشده؟
چرا
قرآن نمی خوانیم؟
چرا قرآن مطالعه نمی کنیم؟
چرا به حرف خدا در قرآن گوش نمی دهیم
؟
چرا بعضی در خانه قرآن ندارند؟
چرا
بعضی قرآن دارند ولی سراغش را نمی گیرد؟
چرا بعضی قرآن دارند و می خوانند ولی
تدبرش نمی کنند؟
چرا برخی قرآن دارند و می خوانند و
تدبر می کنند ولی عمل نمی کنند؟
چرا برخی قرآن را آنطور که دوست دارند
تفسیر می کنند نه آنگونه که هست؟
واقعا باور کردنی نیست اینهمه جفا در حق بهترین نعمات الاهی؟
حالا معنای بی وفایی امت اسلام و
ظلمهای فراوان ایشان نسبت به اهل بیت علیهم السلام که همراه همیشگی و مفسر و عدل
قرآنند را بهتر درک می کنم و معنای این آیه را که پیامبر نور و رحمت در روز محشر
از امتش شکایت کرده و می فرماید: « وَ قالَ الرَّسُولُ یا
رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً»
(الفرقان : 30)
و پروردگارا! همانا قوم من این قرآن را متروک گذاشتند.
و معنای این روایت را که امام باقر
علیه السلام را بهتر می فهمم که فرمود:
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله: أَنَا أَوَّلُ وَافِدٍ عَلَى الْعَزِیزِ الْجَبَّارِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ، وَ کِتَابُهُ وَ أَهْلُ بَیْتِی، ثُمَّ أُمَّتِی، ثُمَّ أَسْأَ لُهُمْ: مَا فَعَلْتُمْ بِکِتَابِ اللَّهِ وَ بِأَهْلِ بَیْتِی؟».
از امام باقر روایت شده که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
من نخستین کسى هستم که روز قیامت بر خداى عزیز جبار وارد شوم با کتابش و اهل بیتم، سپس امتم (وارد شوند) پس از ایشان بپرسم با کتاب خدا و اهل بیت من چه کردید ؟
--------------------------
(1)
الإسراء : 82 «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ وَ لا یَزیدُ الظَّالِمینَ إِلاَّ خَساراً»
و ما آنچه را براى مؤمنان مایه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى کنیم، و [لى] ستمگران را جز زیان نمى افزاید.
یونس : 57 «یا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنینَ»
اى مردم! یقیناً از سوى پروردگارتان براى شما پند وموعظه اى آمده، و شفا است براى آنچه [ازبیمارىهاى اعتقادى و اخلاقى] در سینه هاست، و سراسر هدایت و رحمتى است براى مؤمنان.
فصلت : 44 «وَ لَوْ جَعَلْناهُ قُرْآناً أَعْجَمِیًّا لَقالُوا لَوْ لا فُصِّلَتْ آیاتُهُ ءَ أَعْجَمِیٌّ وَ عَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذینَ آمَنُوا هُدىً وَ شِفاءٌ وَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ فی آذانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَیْهِمْ عَمًى أُولئِکَ یُنادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعیدٍ»
و اگر ما قرآن را غیر عربى نازل مى کردیم آن وقت عربها مى گفتند چرا آیاتش جداى از هم نیست و چرا با عرب به زبان غیر عربى و یا غیر فصیح صحبت مى کند. بگو این قرآن براى کسانى است که ایمان بیاورند که اگر عرب باشند و یا غیر عرب قرآن براى آنان هدایت و شفاء است و کسانى که ایمان نمى آورند در حقیقت گوششان دچار سنگینى شده و همین قرآن مایه کورى آنان است و به همین جهت در قیامت از فاصلهاى دور ندا مى شوند.
