یا زینب (سلام الله علیها)

سعه صدر

یا زینب (سلام الله علیک) صبر تو یگانه است و بی مانند چون مصیبتهای تو بی نظیر و بی مانند است.                 

«سعه صدر» به معناى داشتن روح بزرگ ، گستردگی سینه و زیاد شدن تحمل و طاقت انسان است ، کسی که سعه صدر داشته باشد همچون لاستیک تراکتور از پستی و بلندی رد می شود و تاب بر نمی دارد در حالى که افراد عادى مثل لاستیک دوچرخه، با اولین ناهمواری تاب برمیدارد.

حضرت على (علیه السلام) مى‏فرماید: «آلَةُ الرّیاسة سعة الصَّدر»،(نهج‏البلاغه، حکمت‏176.) شرط لازم براى پذیرش هر مسئولیّتى، سعه‏صدر است. حتی کسی که می خواهد تشکیل خانواده دهد یا بچه دار شود یا معلمی کند و یا مسئولیتهایی بالاو مهمتر.

خدای متعال برای رسیدن به سعه صدر و تحمل مشکلات و سختیها نسخه کارآمدی نوشته : «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرینَ » (البقرة : 153)  

اى کسانى که ایمان آورده‏اید! از صبر و نماز [در همه امور زندگى‏] یارى جویید زیرا خدا با صابران است.

دعاى حضرت موسى علیه السلام پس از رسیدن به مقام نبوّت، سعه صدر بود که از خداوند خواست: «رَبّ اشَرح لى صَدرى»(سوره طه، آیه 27.) البتّه موسى از خدا درخواست کرد و خدا به او عطا نمود، و خداوند قبل از اینکه پیامبر گرامی اسلام درخواست کند، به او سعه صدر داد و فرمود: «ألم نَشرَح لک صَدرک»( سوره انشراح، آیه 1.) آیا سینه ‏ات را [به نورى از سوى خود] گشاده نکردیم؟

اگر زینب کبری (سلام الله علیها) نبود بشریت معنای سعه صدر را خوب درک نمی کرد.

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یـا بِنْتَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ

سلام بر تو اى دختر امیر مؤمنان. سلام بر تو اى

یـا اُخْتَ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یـا

خواهر حسن و حسین. سلام بر تو اى

بِنْتَ وَلِیِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُخْتَ وَلِیِّ اللهِ،

دختر ولىّ خدا. سلام بر تو اى خواهر ولىّ خدا.

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یـا عَمَّةَ وَلِیِّ اللهِ وَرَحْمَةُ اللهِ

سلام بر تو اى عمه ولى خدا و رحمت خدا

وَبَرَکـاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ عَرَّفَ اللهُ بَیْنَنـا وَبَیْنَکُمْ

و برکاتش بر تو باد. سلام بر تو، خداوند آشنایى برقرار کند میان ما و شما

فِى الْجَنَّةِ، وَحَشَرَنـا فی زُمْرَتِکُمْ، وَاَوْرَدَنـا

در بهشت و محشور گرداند ما را در گروه شما و وارد کند ما را

حَوْضَ نَبیِّکُمْ، وَسَقـانـا بِکَاْسِ جَدِّکُمْ مِنْ یَدِ

بر سر حوض پیامبرتان و بنوشاند ما را از جام جدتان، از دست

عَلِیِّ بْنِ اَبی طـالِب، صَلَواتُ اللهِ عَلَیْکُمْ،

على بن ابى طالب. درود خدا بر شما باد.

آیات

الأنعام : 125   «فَمَنْ یُرِدِ اللَّهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ وَ مَنْ یُرِدْ أَنْ یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقاً حَرَجاً کَأَنَّما یَصَّعَّدُ فِی السَّماءِ کَذلِکَ یَجْعَلُ اللَّهُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ»

پس کسى را که خدا بخواهد هدایت کند، سینه‏اش را براى [پذیرفتن‏] اسلام مى‏گشاید و کسى را که [به خاطر لجاجت و عنادش‏] بخواهد گمراه نماید، سینه‏اش را چنان تنگ مى‏کند که گویى به زحمت در آسمان بالا مى‏رود خدا این گونه پلیدى را بر کسانى که ایمان نمى‏آورند، قرار مى‏دهد.

الأعراف : 2   «کِتابٌ أُنْزِلَ إِلَیْکَ فَلا یَکُنْ فی‏ صَدْرِکَ حَرَجٌ مِنْهُ لِتُنْذِرَ بِهِ وَ ذِکْرى‏ لِلْمُؤْمِنینَ»

این کتابى [با عظمت‏] است که به سوى تو نازل شده است پس نباید در سینه‏ات از ناحیه [تبلیغِ‏] آن تنگى و فشار باشد، تا اینکه بتوانی به وسیله آن مردم را بیم دهى، و براى مؤمنان [مایه‏] تذکّر و پند باشد.

التوبة : 14   «قاتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَیْدیکُمْ وَ یُخْزِهِمْ وَ یَنْصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنینَ»

با آنان بجنگید تا خدا آنان را به دست شما عذاب کند و رسوایشان نماید و شما را بر آنان پیروزى دهد و سینه‏هاى [پر سوز و غم‏] مردم مؤمن را شفا بخشد.

الحجر : 97   «وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضیقُ صَدْرُکَ بِما یَقُولُونَ»

ما مى‏دانیم که تو از آنچه [مشرکان‏] مى‏گویند، دلتنگ مى‏شوى.

النحل : 106   «مَنْ کَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إیمانِهِ إِلاَّ مَنْ أُکْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإیمانِ وَ لکِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْراً فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ»

هر کس پس از ایمان آوردنش به خدا کافر شود [به عذاب خدا گرفتار آید] مگر کسى که به کفر مجبور شده [امّا] دلش مطمئن به ایمان است، ولى آنان که سینه براى پذیرفتن کفر گشاده‏اند، خشمى سخت از سوى خدا بر آنان است و آنان را عذابى بزرگ خواهد بود.

الزمر : 22   «أَ فَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ فَهُوَ عَلى‏ نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَیْلٌ لِلْقاسِیَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ أُولئِکَ فی‏ ضَلالٍ مُبینٍ»

آیا کسى که خدا سینه‏اش را براى [پذیرفتن‏] اسلام گشاده است، و بهره مند از نورى از سوى پروردگار خویش است [مانند کسى است که سینه‏اش از پذیرفتن اسلام تنگ است؟] پس واى بر آنان که دل‏هایشان از یاد کردن خدا سخت است، اینان در گمراهى آشکار هستند.