بسم الله الرحمان الرحیم
ثقلین
ییامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)در روز غدیر در بخشی از سخنان خود فرمودند:
مَعاشِرَالنّاسِ، إِنَّ عَلِیّاً وَالطَّیِّبینَ مِنْ وُلْدی (مِنْ صُلْبِهِ) هُمُ الثِّقْلُ الْأَصْغَرُ، وَالْقُرْآنُ الثِّقْلُ الْأَکْبَرُ، فَکُلُّ واحِدٍ مِنْهُما مُنْبِئٌ عَنْ صاحِبِهِ وَ مُوافِقٌ لَهُ، لَنْ یَفْتَرِقا حَتّی یَرِدا عَلَی الْحَوْضَ.
أَلا إِنَّهُمْ أُمَناءُ الله فی خَلْقِهِ وَ حُکّامُهُ فی أَرْضِهِ.
ای مردم! همانا علی و فرزندان پاکم از نسل او، یادگار گران قدر کوچک ترند و قرآن یادگار گران قدر بزرگ تر. هر یک از این دو از دیگر همراه خود خبر می دهد و با آن سازگار است. آن دو هرگز از هم جدا نخواهند شد تا در حوض کوثر بر من وارد شوند.
هان! بدانید که آنان امانت داران خداوند در میان آفریدگان و حاکمان او در زمین اویند.
وبارها و بارها به مناسبت های گوناگون می فرمودند:
«انّى تارک فیکم الثقلین کتاب اللَّه و عترتى اهل بیتى ما ان تمسّکتم بهما لن تضلّوا ابدا انّهما لن یفترقا حتى یردا علىّ الحوض»
همانا من در میان شما دو چیز بسیار گران قدر و با ارزش را بجا می گزارم کتاب خدا(قرآن) و عترتم که همان اهل بیتم هستند ,تا زمانی که به دامان آن دو چنگ زنید هرگز گمراه نخواهید شد , آن دو هیچگاه از هم جدا نخواهند شد تا بر سر حوض کوثر بر من وارد شوند.
ودر جای دیگر فرموده اند:
«أنا أوّلُ وافدٍ علی العزیز الجبّار یوم القیامة و کتابُه و أهلُ بیتی ثُمّ اُمَّتی، ثُمّ أسألُهُم: ما فَعَلتُم بکِتابِ اللَّهِ وبأهلِ بَیتی؟»
من و کتاب خدا و اهل بیت من، نخستین گروهى هستیم که در روز قیامت بر خداى عزیز جبار وارد مىشویم و سپس امت من. آنگاه من از آنها مىپرسم که با کتاب خدا و اهل بیتم چه کردید؟
این کلمات نورانی چه حقایق و دقایقی را به همراه دارند؟
