انا بقیت الله
هود : 86 «بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنین»
آنچه خدا باقی می گذارد برای شما بهتر است اگر ایمان داشته باشید
در تاویل این آیه شریفه روایات ائمه علیهم السلام عبارت «بقیت الله» را امام زمان علیه السلام دانسته اند که بعضی از آن روایات را خدمتتان ارائه می دهم.
1. عن الباقر علیه السلام أوّل ما ینطق
به القائم علیه السلام حین خرج هذه الآیة بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ
مُؤْمِنِینَ ثم یقول أنا بقیّة اللَّه و حجّته و خلیفته علیکم فلا یسلّم علیه مُسلّم
إلّا قال السلام علیک یا بقیّة اللَّه فی أرضه.
تفسیر صافی ج/2 ص/468
نخستین سخنى که مهدى علیه السلام پس از قیام خود مى گوید این آیه است" بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ" سپس مى گوید منم بقیة اللَّه و حجت و خلیفه او در میان شما، سپس هیچکس بر او سلام نمى کند مگر اینکه مى گوید: السلام علیک یا بقیة اللَّه فى ارضه.
*********************
2.
حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْوَرَّاقُ قَالَ حَدَّثَنَا
سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ سَعْدٍ
الْأَشْعَرِیِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِی مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ بْنِ
عَلِیٍّ علیه السلام وَ أَنَا أُرِیدُ أَنْ أَسْأَلَهُ عَنِ الْخَلَفِ مِنْ
بَعْدِهِ فَقَالَ لِی مُبْتَدِئاً یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ إِنَّ
اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَمْ یُخَلِّ الْأَرْضَ مُنْذُ خَلَقَ آدَمَ
علیه السلام وَ لَا یُخَلِّیهَا إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ مِنْ
حُجَّةٍ لِلَّهِ عَلَى خَلْقِهِ بِهِ یَدْفَعُ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِ
الْأَرْضِ وَ بِهِ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ بِهِ یُخْرِجُ بَرَکَاتِ
الْأَرْضِ قَالَ فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَمَنِ
الْإِمَامُ وَ الْخَلِیفَةُ بَعْدَکَ فَنَهَضَ علیه السلام
مُسْرِعاً
فَدَخَلَ الْبَیْتَ ثُمَّ خَرَجَ وَ عَلَى عَاتِقِهِ غُلَامٌ کَأَنَّ
وَجْهَهُ الْقَمَرُ لَیْلَةَ الْبَدْرِ مِنْ أَبْنَاءِ الثَّلَاثِ سِنِینَ
فَقَالَ یَا أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ لَوْ لَا کَرَامَتُکَ عَلَى اللَّهِ
عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَلَى حُجَجِهِ مَا عَرَضْتُ عَلَیْکَ ابْنِی هَذَا
إِنَّهُ سَمِیُّ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ کَنِیُّهُ الَّذِی یَمْلَأُ
الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً یَا
أَحْمَدَ بْنَ إِسْحَاقَ مَثَلُهُ فِی هَذِهِ الْأُمَّةِ مَثَلُ الْخَضِرِ
علیه السلام وَ مَثَلُهُ مَثَلُ ذِی الْقَرْنَیْنِ وَ اللَّهِ لَیَغِیبَنَ
غَیْبَةً لَا یَنْجُو فِیهَا مِنَ الْهَلَکَةِ إِلَّا مَنْ ثَبَّتَهُ
اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ وَ وَفَّقَهُ فِیهَا
لِلدُّعَاءِ بِتَعْجِیلِ فَرَجِهِ فَقَالَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ
فَقُلْتُ لَهُ یَا مَوْلَایَ فَهَلْ مِنْ عَلَامَةٍ یَطْمَئِنُّ إِلَیْهَا
قَلْبِی فَنَطَقَ الْغُلَامُ علیه السلام بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ فَصِیحٍ
فَقَالَ أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ الْمُنْتَقِمُ مِنْ
أَعْدَائِهِ فَلَا تَطْلُبْ أَثَراً بَعْدَ عَیْنٍ یَا أَحْمَدَ بْنَ
إِسْحَاقَ فَقَالَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ فَخَرَجْتُ مَسْرُوراً فَرِحاً
فَلَمَّا کَانَ مِنَ الْغَدِ عُدْتُ إِلَیْهِ-فَقُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ
رَسُولِ اللَّهِ لَقَدْ عَظُمَ سُرُورِی بِمَا مَنَنْتَ بِهِ عَلَیَّ فَمَا
السُّنَّةُ الْجَارِیَةُ فِیهِ مِنَ الْخَضِرِ وَ ذِی الْقَرْنَیْنِ
فَقَالَ طُولُ الْغَیْبَةِ یَا أَحْمَدُ قُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ
وَ إِنَّ غَیْبَتَهُ لَتَطُولُ قَالَ إِی وَ رَبِّی حَتَّى یَرْجِعَ عَنْ
هَذَا الْأَمْرِ أَکْثَرُ الْقَائِلِینَ بِهِ وَ لَا یَبْقَى إِلَّا مَنْ
أَخَذَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَهْدَهُ لِوَلَایَتِنَا وَ کَتَبَ فِی
قَلْبِهِ الْإِیمَانَ وَ أَیَّدَهُ بِرُوحٍ مِنْهُ یَا أَحْمَدَ بْنَ
إِسْحَاقَ هَذَا أَمْرٌ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ وَ سِرٌّ مِنْ سِرِّ اللَّهِ
وَ غَیْبٌ مِنْ غَیْبِ اللَّهِ فَخُذْ ما آتَیْتُکَ وَ اکْتُمْهُ وَ
کُنْ مِنَ الشَّاکِرِینَ تَکُنْ مَعَنَا غَداً فِی عِلِّیِّینَ.
کمال الدّین و تمام النّعمة / ج2 / ص : 384 -- الوافی ج/2 ص/395 -- الزام الناصب ج/1 ص/206
احمد
بن اسحاق گوید: بر امام عسکرىّ علیه السّلام وارد شدم و مى خواستم از
جانشین پس از وى پرسش کنم؛ او آغاز سخن کرد و فرمود: اى احمد بن اسحاق!
خداى تعالى از زمان آدم علیه السّلام زمین را خالى از حجّت نگذاشته است و
تا روز قیامت نیز خالى از حجّت نخواهد گذاشت، به واسطه ی اوست که بلا را از
اهل زمین دفع مى کند و به خاطر اوست که باران مى فرستد و برکات زمین را
بیرون مى آورد.
گوید: گفتم: اى فرزند رسول خدا امام و جانشین پس از شما کیست؟
حضرت
شتابان برخاست و داخل خانه شد و سپس برگشت در حالى که بر شانه اش کودکى
سه ساله بود که صورتش مانند ماه شب چهارده مى درخشید، فرمود: اى احمد بن
اسحاق اگر نزد خداى تعالى و حجّتهاى او گرامى نبودى این فرزندم را به تو
نشان نمی دادم او همنام و هم کنیه رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم
است، کسى است که زمین را پر از عدل و داد مى کند، همچنان که پر از ظلم و
جور شده باشد.
اى احمد بن اسحاق! مَثل او در این امّت، مَثل خضر و ذو
القرنین است؛ او غیبتى طولانى خواهد داشت که هیچ کس در آن نجات نمى یابد،
مگر کسى که خداى تعالى او را در اعتقاد به امامت ثابت بدارد و در دعاء به
تعجیل فرج موفّق سازد.
احمد بن اسحاق گوید: گفتم: اى مولاى من آیا نشانه اى هست که قلبم بدان مطمئن شود؟ آن کودک به زبان عربى فصیح به سخن درآمد و فرمود:
أنا بقیّةُ اللَّه فی أرضه و المنتقمُ من أعدائه
اى احمد بن اسحاق! پس از مشاهده، جست و جوى نشانه مکن!
احمد
بن اسحاق گوید: من شاد و خرّم بیرون آمدم و فرداى آن روز به نزد امام
عسکرىّ علیه السّلام بازگشتم و گفتم: اى فرزند رسول خدا! شادى من به واسطه ی
منّتى که بر من نهادید بسیار است، بفرمایید آن سنّتى که از خضر و ذو
القرنین دارد چیست؟ فرمود: اى احمد! غیبت طولانى. گفتم: اى فرزند رسول خدا!
آیا غیبت او به طول خواهد انجامید؟ فرمود: به خدا سوگند چنین است تا به
غایتى که اکثر معتقدین به او بازگردند و باقى نماند مگر کسى که خداى تعالى
عهد و پیمان ولایت ما را از او گرفته و ایمان را در دلش نوشته و با روحى از
جانب خود تایید کرده باشد.
اى احمد بن اسحاق! این امرى از امور
الاهى و سرّى از اسرار ربوبى و غیبى از غیب پروردگار است، آن چه به تو عطا
کردم بگیر و پنهان کن و از شاکرین باش تا فردا با ما در علّیّین باشى.
