تلنگر

بخش کوتاهی از بیانات امام خامنه ای در دیدار با اعضاى «گروه ویژه» و «گروه معارف اسلامى» صداى جمهورى اسلامى ایران  

‏13/ 12/ 1370

بعضیها خیال مى‏کنند که اگر بخواهند راجع به دوره‏ ى خلفا تحلیل کنند، حتماً باید با طعن به آن‏ها همراه باشد؛ نه، طعن به خلفا در رادیو جایز نیست. اگر تاکنون این نکته را در جلسات قبل نگفته‏ ام، الآن عرض مى‏ کنم که طعن به خلفا در رادیو مطلقاً جایز نیست؛ الآن حرام شرعى است. داعیه‏ ى ما این است که مى‏ خواهیم انقلابمان را به دنیا صادر کنیم؛ کدام دنیا؟ در درجه‏ ى اول، دنیاى اسلام است. آن‏وقت دنیاى اسلام که یک میلیارد و دویست میلیون نفر جمعیت دارد و حدود چهارپنجمشان کسانى هستند که به چیزهایى به شکل مقدسات اعتقاد دارند، شما بیایید به این مقدسات اهانت بکنید؟! آیا این انقلاب صادر مى‏ شود؟!
خوب است بدانید و لا بد بعضى مى‏دانند که در الجزائر وقتى‏که بوادر و نشانه‏ هاى این نهضت فعلى ظاهر شد، یکى از کارهایى که کردند، این بود که یک رساله در باب عقاید شیعه نسبت به خلفا منتشر کردند، تا خوب رابطه‏ى آن‏ها را با انقلاب قطع کنند! حالا اگر یک‏وقت کسى عقیده‏اش چیزى بوده و در جایى آن را گفته است، این به من و شما ارتباطى ندارد؛ ما باید مواظب باشیم که در رادیو چنین چیزهایى منعکس نشود. ما الآن در حال اداره‏ ى جامعه‏ ى اسلامى هستیم؛ نباید به مقدسات سایر مسلمین اهانت بشود.
بد نیست من خاطره‏ اى را براى شما نقل کنم؛ هرچند که به خیلى از دوستان هم این را گفته‏ ام. امام یک‏ وقت در اوایل انقلاب در سخنرانیهایشان از معاویه به صورت طعن‏ آمیزى اسم مى‏ آورند. شما مى‏دانید که من مدتى را در بلوچستان بودم و با خیلى از علماى آنجا دوست نزدیک هستم. مردم و علماى سنى آن منطقه، معاویه را مقدس مى‏ دانند. به امام عرض کردم که در طرف شرق کشورمان، چند صد میلیون نفر معاویه را محترم مى‏ شمارند و او را خال المؤمنین مى‏ دانند البته بحق یا به‏ ناحق آن، مربوط به جلسه‏ ى بحث است یعنى مسلمانان هند، پاکستان، بنگلادش و افغانستان اغلب سنى حنفى‏ اند؛ این‏ها معاویه را محترم مى‏ شمارند. امام گفتند عجب، من نمى‏ دانستم! من بعد از آن در طول این ده، یازده سال یک جمله‏ ى طعن ‏آمیز از امام راجع به معاویه نشنیدم. من خودم در نماز جمعه راجع به جنگ صفین و سایر جنگهاى امیر المؤمنین صحبت مى‏ کنم؛ اما اهانت نمى‏ کنم. تاریخ‏گوی ى، یک حرف است؛ اهانت، حرف دیگرى است. تاریخ بیست و سه‏ ساله‏ ى بعد از رحلت پیامبر تا خلافت امیر المؤمنین، یک تاریخِ قابل بررسى است؛ باید بررسى شود؛ اما در آن اهانت و جسارت به خلفا به‏ هیچ‏ وجه نباید باشد.