ذکر در قرآن 10

طه : 124   «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمى‏»
و هر کس از یاد من دل بگرداند، در حقیقت، زندگىِ تنگ [و سختى‏] خواهد داشت، و روز رستاخیز او را نابینا محشور مى‏کنیم.

تاویل آیه در آیینه ی روایت

عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام‏ فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ مَنْ‏ أَعْرَضَ‏ عَنْ‏ ذِکْرِی‏ فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکاً قَالَ یَعْنِی بِهِ وَلَایَةَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام‏  قُلْتُ‏ وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمى‏ قَالَ یَعْنِی أَعْمَى الْبَصَرِ فِی الْآخِرَةِ أَعْمَى الْقَلْبِ فِی الدُّنْیَا عَنْ وَلَایَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام‏  قَالَ وَ هُوَ مُتَحَیِّرٌ فِی الْقِیَامَةِ یَقُولُ- لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمى‏ وَ قَدْ کُنْتُ بَصِیراً . قالَ کَذلِکَ‏ أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسِیتَها قَالَ الْآیَاتُ الْأَئِمَّةُ علیهم السلام‏ - فَنَسِیتَها وَ کَذلِکَ‏ الْیَوْمَ تُنْسى‏ یَعْنِی تَرَکْتَهَا وَ کَذَلِکَ الْیَوْمَ تُتْرَکُ فِی النَّارِ کَمَا تَرَکْتَ الْأَئِمَّةَ علیهم السلام‏  فَلَمْ تُطِعْ أَمْرَهُمْ وَ لَمْ تَسْمَعْ قَوْلَهُمْ قُلْت‏...

ابو بصیر از امام جعفر صادق علیه السلام روایت کرده است که از حضرت در باره قول خداى عزّوجلّ پرسیدم:

«وَ مَنْ‏ أَعْرَضَ‏ عَنْ‏ ذِکْرِی‏ فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکاً»، آن حضرت فرمود: «مقصود از ذکر، ولایت امیر المؤمنین علیه السلام است».

عرض کردم: «وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمى‏» فرمود: «یعنى: چشمش کور است در آخرت و دلش نابینا است در دنیا از ولایت امیر المؤمنین علیه السلام». و فرمود که: آن که در روز قیامت سرگردان است، مى‏گوید: «لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمى‏ وَ قَدْ کُنْتُ بَصِیراً»چرا مرا کور محشر کردی در حالی که در دنیا بینا بودم؟

«قالَ کَذلِکَ أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسِیتَها»؟ فرمود که: «آیات، ائمه علیهم السلام اند». «فَنَسِیتَها وَ کَذلِکَ الْیَوْمَ تُنْسى‏». «یعنى: و عمدا به فراموشی سپردی و واگذاشتى آن آیات را، و همچنین امروز وا گذاشته مى‏شوى در آتش دوزخ؛ چنانچه ائمه علیهم السلام را وا گذاشتى، پس فرمان ایشان را اطاعت نکردى و سخن ایشان را نشنیدى».

الکافی (ط - الإسلامیة) / ج‏1 / 435