ذکر در لغت
تعریف ذکر در لغت :
و الذِّکْرُ و الذِّکْرَى، بالکسر: خلاف النِسْیان : ذکر مقابل نسیان و فراموشی است.[1]
أنّ الأصل الواحد فی هذه المادّة: هو التذکّر فی قبال الغفلة و النسیان، و هذا المعنى أعمّ من التذکّر بالقلب أو باللسان.[2]
اصل
ماده (ذ ک ر) همان یادآوری در مقابل غفلت و فراموشی است ، و این
معنی هم شامل ذکر قلبی است مانند: أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ
الْقُلُوبُ (بدانید که فقط با یاد خدا دلها مطمئن شده و آرامش می یابد)، و
هم ذکر زبانی مانند : فَاسْعَوْا إِلى ذِکْرِ اللَّهِ.(بسوی یاد خدا بشتابید)
ذکر: یاد کردن، خواه با زبان باشد یا با قلب .
ذکر بمعنى حفظ شیىء است در صحاح گفته:
ذکر و ذکرى خلاف نسیان است همچنین است ذکرة. طبرسى در ذیل آیه 40 بقره فرموده: ذکر حفظ شیىء و ضد آن نسیان است.[3]
الذِّکْرُ: الحِفْظُ للشیء. و الذِّکْرُ أَیضاً: الشیء یجری على اللسان.
ذکر یعنی نگهداری چیزی و همچنین بمعنی جاری شدن چیزی بر زبان .[4]
[1] الصحاح ج2 ص664
[2] التحقیق فی کلمات القرآن الکریم ج3 ص317
[3] قاموس قران ج3 15
