شهید مظلوم

گوشه ای از بیانات امام خامنه ای در باره شهید بهشتی

بیانات در بیمارستان پس از حادثه ترور  ۱۳۶۰/۰۴/۱۷

آقای بهشتی خیلی خیلی بزرگ بود و این مردم هنوزم که هنوز است، به نظر من آقای بهشتی را نشناخته‌اند. بهشتی در آینده شناخته خواهد شد. بهشتی را ماها می‌شناختیم که سالیان درازی کوشش او را در راه پیشبرد این انقلاب دیده بودیم از نزدیک که قدم به قدم چگونه این مرد، این انقلاب را پیش برد. کاری هم نداریم، اثبات هم لازم ندارد، اثبات خواهد شد.

بیانات ؛ سال‏1366 ؛ ص4

من به عنوان رئیس‏جمهور و خدمتگزار کشورم و به نام کسى که خود نیز هدف یکى از این جنایتهاى خشن قرار گرفته و خدا آن را ناکام گذارده، افتخار مى‏کنم که ملتم در برابر این قساوت‏ها نلرزید؛ و حوادث بى‏نظیرى که فقط در یکى از آن‏ها هفتاد و دو نفر از رهبران و کارگزاران بلند پایه‏ى انقلاب شامل چند وزیر، چندین نماینده‏ى مجلس، تعدادى مسئولان بزرگ و شخصیت کم‏نظیر انقلاب شهید بهشتى‏ و در یکى دیگر رئیس‏جمهور و نخست‏وزیر باهم به شهادت رسیدند، تنها ایمان و توکل او به خدا و خشم انقلابى‏اش را افزایش داده است.

بیانات ؛ سال‏1370 ؛ ص84

البته ضایعه‏ى بزرگى بود. مگر چند نفر امثال شهید بهشتى‏ یا آن چهره‏هاى مبارز و آن افراد مخلص و پاک‏باز، در یک کشور و در میان یک ملت به ظهور مى‏رسند؟ ضربه خیلى سنگین بود، ولى نظام ایستاد.

بیانات ؛ سال‏1377 ؛ ص82

خوب است همه به یاد داشته باشیم که این کشور، این انقلاب و این تاریخ، نجات‏یافته‏ى این مجاهدتها و این خون‏هاست. بدانیم که این انقلاب و این ملت و این کشور، بخصوص فعّالان این نهضت بزرگ، چه دشمنان خونخوار و بى‏رحمى در کمین داشتند و هنوز هم دارند. همانهایى که شهید بهشتى را از دست این ملت گرفتند، هنوز در دنیا هستند. همانهایى که آن‏ها را کمک مى‏کردند، هنوز هم مى‏کنند. مبادا بعضى ساده‏دلیها یا احیاناً کج‏فکرى‏ها موجب شود که ما تصوّر کنیم دشمنیها و دشمن‏ها تمام شدند؛ که این خطر بزرگى را تولید خواهد کرد. براى کسى که در مواجهه با دشمن است، هیچ خطرى بالاتر از فراموش کردن دشمن نیست.

به‏هرحال، آن‏ها به پاداش خودشان رسیدند. حقیقتاً مردن معمولى و در بستر، براى کسانى مثل شهید مظلوم ما مرحوم شهید بهشتى با آن همه تلاش، با آن همه همّت و غیرت کم بود و باید شهید مى‏شد. شهادت پاداش بزرگى است که خداوند به او و یارانش داد. امیدواریم که همچنان در نعیم الهى باشند و هستند و روز به روز درجات آن عزیزان متعالى باشد و ما هم در همین راه و به سوى همین هدف، به آن‏ها ملحق شویم.   

بیانات ؛ سال‏1383 ؛ ص59

اگر کسى شهید بهشتى‏ را مى‏شناخت و قوّت فکر و اراده و ابتکار در تصمیم و اقدام را در این شخصیت ممتاز مى‏دانست، خوب مى‏فهمید که حذف یک چنین شخصیتى از مجموعه‏ى مدیریتى کشور چه معنایى مى‏دهد. شهید بهشتى‏ حقیقتاً مثل سنگ آسیاى گرانى بود که با گردش خود، ده‏ها کار انجام مى‏داد؛ تولید انرژى مى‏کرد، کار راه مى‏انداخت، پیش مى‏رفت و فکر تولید مى‏کرد. وقتى کسى مثل این شخصیت را که در مدیریت، در اجرا، در اقدام، در فکر، در مبانى فقهى و فلسفى، در تجربه و جهان‏دیدگى و روشن‏فکرى و وسعت نظر در آن پایه و رتبه بود، از دل مدیریت نظامى نوپا بیرون بکشند و آن را از بین ببرند، باید نظام فلج مى‏شد؛ اما نظام نه تنها با رفتن بهشتى و با رفتن شخصیتهاى برجسته‏ى دیگرى که چه با او، چه قبل از او و چه بعد از او به شهادت رسیدند، فلج و زمین‏گیر نشد، بلکه هرکدام از این شهادتها مثل خون تازه‏اى در رگ کالبد زنده و پُرطراوت این نظام جوان دوانده شد و او را سرحال‏تر، بانشاطتر و پُرانگیزه‏تر کرد؛ این، همان استحکام نظام است، که تا الآن هم همین‏طور است.