نماز در قرآن 7
نماز سرلوحه ی تبلیغ دین برای همه ی انبیای الاهی (صلوات الله علیهم)
هود : 87 «قالُوا یا شُعَیْبُ أَ صَلاتُکَ تَأْمُرُکَ أَنْ نَتْرُکَ ما یَعْبُدُ آباؤُنا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ فی أَمْوالِنا ما نَشاؤُ»
گفتند: اى شعیب! آیا نمازت به تو فرمان مى دهد که
آنچه را پدرانمان مى پرستیدند رها کنیم؟ یا از اینکه در اموالمان به هر
کیفیتى که مى خواهیم تصرف کنیم دست برداریم؟
تبیین :
از نحوه صحبت قوم حضرت شعیب با ایشان به خوبی فهمیده می شود که ایشان قبل از هر کاری ابتدا نماز را سرلوحه کار خود قرار داده و با نماز خواندن آنها را دعوت به دین کرده است و اینکه آنها در دو راهی پرستش خدا با نماز و پرستش بتها به رسم آباء و اجدادی مردد بودند و از بعضی تاثیرات مهم نماز که همانا امر به معروف و نهی از منکر باشد نیز تا حدودی با خبر بودند.
******
الأنعام : 162 «قُلْ إِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی وَ مَحْیایَ وَ مَماتی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ»
بگو: مسلماً نماز و عبادتم و زندگى کردن و مرگم براى خدا پروردگار جهانیان است.
تبیین :
اولین چیزی که پیامبر گرانقدر اسلام (صلی الله علیه و آله) در این آیه در بیان مواضع محکم دین خود اعلام عمومی می فرماید همان عبادت بی بدیل یعنی نماز است و حتی با اینکه نسک همه عبادات را در بر می گیرد باز هم ابتدا و مخصوصا نماز را جدا گانه ذکر فرموده.
