یا فاطمه (سلام الله علیها)
ایام شهادت بزرگ بانوی عالم وجود حضرت فاطمه سلام الله علیها رو خدمت شما عزیزان تسلیت عرض می کنم و در ادامه روایتی در شان و مقام والای حضرتشان را خدمتتان ارائه می کنم.
الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج1 ؛ ص195
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فِی قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى- اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فَاطِمَةُ ع فِیها مِصْباحٌ الْحَسَنُ- الْمِصْباحُ فِی زُجاجَةٍ الْحُسَیْنُ- الزُّجاجَةُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّیٌ فَاطِمَةُ کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ بَیْنَ نِسَاءِ أَهْلِ الدُّنْیَا- یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَکَةٍ إِبْرَاهِیمُ ع- زَیْتُونَةٍ لا شَرْقِیَّةٍ وَ لا غَرْبِیَّةٍ لَا یَهُودِیَّةٍ وَ لَا نَصْرَانِیَّةٍ- یَکادُ زَیْتُها یُضِیءُ یَکَادُ الْعِلْمُ یَنْفَجِرُ بِهَا- وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلى نُورٍ إِمَامٌ مِنْهَا بَعْدَ إِمَامٍ- یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشاءُ یَهْدِی اللَّهُ لِلْأَئِمَّةِ مَنْ یَشَاءُ- وَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثالَ لِلنَّاسِ قُلْتُ أَوْ کَظُلُماتٍ قَالَ الْأَوَّلُ وَ صَاحِبُهُ- یَغْشاهُ مَوْجٌ الثَّالِثُ- مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ ظُلُمَاتٌ الثَّانِی- بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ مُعَاوِیَةُ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ فِتَنُ بَنِی أُمَیَّةَ- إِذا أَخْرَجَ یَدَهُ الْمُؤْمِنُ فِی ظُلْمَةِ فِتْنَتِهِمْ- لَمْ یَکَدْ یَراها وَ مَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُوراً إِمَاماً مِنْ وُلْدِ فَاطِمَةَ ع- فَما لَهُ مِنْ نُورٍ إِمَامٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ قَالَ فِی قَوْلِهِ- یَسْعى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَ بِأَیْمانِهِمْ أَئِمَّةُ الْمُؤْمِنِینَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ تَسْعَى بَیْنَ یَدَیِ الْمُؤْمِنِینَ وَ بِأَیْمَانِهِمْ حَتَّى یُنْزِلُوهُمْ مَنَازِلَ أَهْلِ الْجَنَّةِ.
صالح بن سهل همدانى گوید امام صادق علیه السلام راجع به قول خداى تعالى (آیه 80 سوره نور که بآیه نور معروفست در تأویل آن چنین فرمود) «خدا نور آسمانها و زمین است، حکایت نور او چون فانوسى است» آن فانوس فاطمه علیها السلام است «که در آن فانوس چراغیست» آن چراغ حسن است «چراغ در آبگینه است» آبگینه حسین است «آبگینه مانند اختر درخشانى است» آن اختر درخشان فاطمه است در میان زنان جهان «از درخت پر برکتى برافروزد» آن درخت حضرت ابراهیم (علیه السلام) است «درخت زیتونى است نه خاورى و نه باخترى» نه یهودى و نه نصرانى «که نزدیکست روغنش برافروزد» نزدیکست علم از آن بجوشد «اگر چه آتشى باو نرسد، نوریست روى نورى» از فاطمه امامى پس از امامى آید «خدا هر که را خواهد بنور خود رهبرى کند» هر که را خدا خواهد بامامان رهبرى کند «و خدا براى مردم مثل ها می زند» همدانى گوید: عرض کردم: (تأویل این کلمات را بفرمائید) «یا مانند تاریکی ها» فرمود: اولى و رفیقش باشند «موجى او را فرا گرفت» سومى است روى آن موجى بود، «اینها ظلماتى است» آن موج دومى است «که برخى زیر برخى متراکمند» معاویه لعنه اللَّه و فتنه هاى بنى امیه است «چون کسى دستش را بیرون کند نزدیک نیست که آن را ببیند» حال مؤمن است در تاریکى فتنه بنى امیه (فجایع بنى امیه بر مؤمنین احاطه کند و آنها را سرگردان نماید) «و کسى که خدا براى او نورى مقرر نفرموده»
یعنى امامى از اولاد فاطمه علیها السلام ندارد «هیچ نورى براى او نباشد» روز قیامت امامى نداشته باشد، و در باره قول خداى تعالى (12 سوره 57) «نور آنها از پیش رو و طرف راست می شتابد» فرمود:
روز قیامت ائمه مؤمنین از پیش رو و طرف راست مؤمنین می شتابند تا ایشان را به منازل اهل بهشت وارد سازند.
توضیح
- به اصطلاح محدثین و مفسرین، تفسیر قرآن با تأویل آن فرق دارد: تفسیر قرآن همان معنى ساده و روشن است که هر داناى بلغت عربى آن را می فهمد و اجازه دارد که آن معنا را استنباط کند و در آن بیندیشد و در کتاب تفسیر خود بنویسد ولى تأویل قرآن معنى باطنى و مکنون آنست که همه کس را اجازه دست درازى بسوى آن نیست. تأویل قرآن منحصر به پیغمبر اکرم و ائمه معصومین (صلوات الله علیهم احمعین) میباشد که قرآن در خانه آنها نازل شده و بوحى و الهام الهى بآن تأویل رهبرى شده اند، ایشان هر چه در باره قرآن گویند از تفسیر و تأویل حق است و مقبول، در صورتى که از دیگران کلمهاى هم در تأویل پذیرفته نیست، آنچه امام صادق (علیه السلام) در باره آیه شریفه نور که از آیات برجسته و تعابیر ابتکارى قرآن میباشد فرموده است مربوط بتأویل قرآنست، دانشمندان شیعه براى تطبیق آیه شریفه با تأویل و بیان حضرت صادق (علیه السلام) بیانات مفصل و مختلفى دارند و بعضى رساله اى جداگانه در این موضوع نوشته اند . علاوه بر آنکه پس از اطمینان به صحت اصل حدیث نیاز آن نمی باشد.
