الملک : 30 «قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتیکُمْ بِماءٍ مَعینٍ»
الملک : 30 «قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتیکُمْ بِماءٍ مَعینٍ»
عن أبی عبد الله الصادق (علیه السلام)، فی قول الله عز و جل:
یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ* بِنَصْرِ اللَّهِ، قال: «فی قبورهم بقیام القائم (علیه السلام)».
امام صادق علیه السلام در باره این آیه فرمودند: مومنین حتی در قبورشان هم از قیام قائم ارواحنا فداه شاد می شوند.
****
عن أبی عبد الله الصادق (علیه السلام) فی قول الله عز و جل:
یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ* بِنَصْرِ
اللَّهِ، قال بِنَصْرِ اللَّهِ عند قیام القائم (علیه السلام)».
امام صادق علیه السلام در باره این آیه فرمودند: مومنین بواسطه یاری خدا از قیام قائم علیه السلام شاد می شوند
البرهان فى تفسیر القرآن/ج4/ 336
خدای مهربان شادی چشم و دل مومنین را برسان
چهل حدیث از امام حسن عسکری علیه السلام
امام حسن علیه السلام :
«أَلتَّقْوى بابُ کُلِّ تَوْبَة وَ رَأْسُ کُلِّ حِکْمَة وَ شَرَفُ کُلِّ عَمَل بِالتَّقْوى فازَ مَنْ فازَ مِنَ الْمُتَّقینَ.»
تقوا و پرهیزکارى سرآغاز هر توبه اى، و
سرّ هر حکمتى، و شرف و بزرگى هر عملى است، و هر که از با تقوایان کامیاب گشته به وسیله
تقوا کامیاب شده است.
و عن أَنَس، قال: قال لی رسول الله (صلى الله علیه و آله): «یا بُنَىَّ لاتَغفُل عَن قِراءَةِ القُرآنِ- إذا أصبحت، و إذا أمسیت- فَاِنَّ القُرآنَ یُحیِى القَلبَ المیت وَ یَنهى عَنِ الفَحشاءِ و َالمُنکَرِ». انس می گوید رسول خدا صلوات الله علیه و آله به من فرمود : فرزندم از قرائت قران در صبح و شام غافل نشو همانا قران دل مرده را زنده می کند و از فحشا و منکر نهی می کند.
البرهان فی تفسیر القرآن / ج1 / 19
شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید / ج10 / 22
عَنْ
أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: لَمَّا حَضَرَ
عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ علیه السلام الْوَفَاةُ ضَمَّنِی إِلَى صَدْرِهِ ثُمَّ
قَالَ یَا بُنَیَ أُوصِیکَ بِمَا أَوْصَانِی بِهِ أَبِی ع حِینَ
حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ وَ بِمَا ذَکَرَ أَنَّ أَبَاهُ أَوْصَاهُ بِهِ قَالَ
یَا بُنَیَّ إِیَّاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یَجِدُ عَلَیْکَ نَاصِراً إِلَّا
اللَّهَ.
الکافی (ط - الإسلامیة) / ج2 / 331
ابو حمزه ثمالی از حضرت امام باقر علیه السلام نقل میکند که فرمود:
چون هنگام وفات حضرت علی بن الحسین علیه السلام فرا رسید، من را به سینه خود چسبانید و فرمود:
پسرم،
تو را به چیزی وصیت می کنم که پدرم به هنگام وفاتش به من وصیت کرد. او
فرمود از ظلم به کسی که بر علیه تو یار و یاوری جز خداوند ندارد بپرهیز و هرگز
خود را بر آن آلوده مساز.
وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ (258)بقره
و خدا گروه ستمگر را [به خاطر تجاوز، ستم،
پافشارى بر عناد و لجاجشان] هدایت نمىکند
وَ ما لِلظَّالِمینَ مِنْ أَنْصارٍ (270)بقره
و براى ستمکاران در قیامت یاورى نیست
وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمینَ (140) آل عمران
و خدا ستمکاران را [که با سستى و بى تقوایى بر خود یا دیگران ستم مىکنند] دوست ندارد
عنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: شِیعَتُنَا الَّذِینَ إِذَا خَلَوْا ذَکَرُوا اللَّهَ کَثِیراً.
امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: «شیعیان ما آنانند که تنهایی و خلوت ، خدا را بسیار یاد می کنند».
الکافی (ط - الإسلامیة) / ج2 / 499
اظهار عجز در برابر عظمت بلاغت و فصاحت قرآن
هشام بن حکم میگوید: چهار نفر از مشاهیر وفلاسفه مادی به نام عبدالکریم ابن ابی العوجاء و ابوشاکر عبدالْمِلک دیصانی و عبدالله ابن مقفع و عبد الملک بصری در مکه و در کنار خانه خدا اجتماع کرده و در خصوص مسأله حج، پیغمبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ، و تمسک مسلمانان به شعائر دینی و فشارهایی که مسلمانان به برکت ایمان برخود هموار میکنند؛ فکر میکردند. تا بالاخره نظر آنها بر این شد که در مقامِ معارضه با قرآن ـ که اساس این دین است ـ برآیند، و هر یک از آن چهار نفر متعهد شوند که یک قسمت از چهار قسمت قرآن را بیاورند. آنها با خود میگفتند: وقتی که اساس یعنی قرآن از بین رفت، تمام قوانین دین اسلام موهون و سست خواهد گشت.
یاد خدا در کلام نورانی امام صادق علیه السلام
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: «تَسْبِیحُ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ علیها السلام مِنَ الذِّکْرِ الْکَثِیرِ، الَّذِی قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثِیراً».
امام جعفر صادق علیه السلام فرمود: «تسبیح حضرت فاطمه زهرا- علیهاالسّلام- از جمله ذکر بسیارى است که خداى- تعالى- فرموده که: «اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثیراً»».
الکافی (ط - دارالحدیث) / ج4 / 368