یکی از معجزات پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) خطبه غدیر است خواهش می کنم حتما این خطبه را مطالعه کنید
می پرسید جرا ؟
چون خیلی از مباحث مهمی که تو ذهن خودتون یا دوستاتون باشه تو این خطبه پیدا می کنی مثل بحث امامت وصایت و خلافت امام علی (علیه السلام), اختصاصی بودن لقب امیر المومنین برای ایشان , جنگهای امیرالمومنین امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) , تفسیر خیلی از آیات قرآن کریم معرفی , بیان تعداد ائمه و اینکه منکران خلافت و امامت حضرت امیر کافرند... البته اگه دقت کنی از لابلای بعضی از کلمات نورانی حضرت بحث ظلم به امام حسین (علیه السلام ) ومنتقم آن امام عزیز به راحتی دیده می شه.
متن خطبه همراه با ترجمه آن در ادامه مطلب
«قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذینَ لا یَعْلَمُون»سوره زمر/۱۳
بگو: «آیا کسانى که مىدانند با کسانى که نمىدانند یکسانند؟»
پیوند اعوذ بالله با مرگ بر آمریکا
اینکه مىبینید ملت ما بعد از بیست و شش سال «مرگ بر امریکا» را فراموش نمىکند، بهخاطر این است که غفلت از توطئهى استکبار جهانى همان، و اسیر توطئه شدن همان. در واقع «مرگ بر امریکایى» که مردم ما میگویند، مثل همان «اعوذ باللّه من الشّیطان الرّجیم» است که اول هر سوره ى قرآن قبل از «بسم الله الرّحمن الرّحیم» گفته میشود. استعاذه ى به خدا از شیطان رجیم براى چیست؟ براى این است که انسان مؤمن یک لحظه حضور شیطان را فراموش نکند؛ یک لحظه از یاد نبرد که شیطان آماده ى حمله به او و انهدام حصار معنوى و ایمانىِ اوست. «مرگ بر امریکا» هم براى این است که ملت فراموش نکند سلطه گران جهانى منافع سرشارى که در این کشور داشته اند و دست آنها کوتاه شده، از یاد نبرده اند. آنها همیشه دنبال این هستند که همان منافع را باز در داخل این کشور براى خودشان تأمین کنند و به قیمت نابودى استعداد جوانان و آینده ى این کشور، بر ثروت و علم و فناورى خود بیفزایند. پس ملت ایران دیر شروع کرد؛ از انقلاب اسلامى شروع کرد.
بیانات / سال1383 / در دیدار اعضاى اتحادیهى انجمنهاى اسلامى دانشآموزان
ماده لعن در قرآن در چهل و یک مورد استعمال شده و در بسیاری از موارد به خداوند نسبت داده شده است ؛ در مقابل کلمه سب فقط یک مورد استعمال شده و آن مورد نهی قرار گرفته است !!! :
وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ
و آنهایی را که جز خدا میخوانند ، دشنام مدهید که آنان از روی دشمنی (و) به نادانی ، خدا را دشنام خواهند داد .
لعن در قرآن از زبان چند گروه مطرح شده است که در ابتدا به فهرست آنها اشاره میکنیم :
خداوند ، ملائکه ، همه مردمان ، پنج تن آل عبا ، داوود و عیسی بن مریم ، ندا دهندهای در روز قیامت ، مرد در لعان ، امتهای کافر در روز قیامت و در جهنم ، لعنتکنندگان (اللاعنون) ، نامشخص (مواردی که صیغه لعن به صورت مجهول آمده است)
حال به ذکر تفصیلی موارد میپردازیم :
واژه لعن در لغت به معنای “طرد نمودن و دور ساختن از روى خشم است، که در آخرت کسانى که مشمول این واژه هستند به عقوبت می رسند و در دنیا از رحمت و توفیق الهى بریده و محرومند.”(۱) به عبارتی می توان گفت که لعن به معنی دوری از رحمت و لطف الهی است. و آنچه نکوهش شده، ناسزاگویی و سب (دشنام) به خدایان مشرکان است.(۲) اگرچه خداوند در جایگاه عفو و رحمت، بسیار ارحم الراحمین است و همیشه با دیده لطف و رحمت به بندگانش نگریسته، ولی در جایگاه تنبیه و مجازات، شدیدترین مجازات کننده است.
اللَّعْنُ: الإِبْعادُ و الطَّرْد من الخیر، و قیل: الطَّرْد و الإِبْعادُ من اللَّه. و لَعَنه یَلْعَنه لَعْناً: طَرَدَه و أَبعده .لسان اللسان ؛ ج2 ؛ ص509
اللعننَة فی القرآن: العذاب. کتاب العین ؛ ج2 ؛ ص ۱۴۲
اللَّعْنُ: الطّرد و الإبعاد على سبیل السّخط، و ذلک من اللّه تعالى فی الآخرة عقوبة، و فی الدّنیا انقطاع من قبول رحمته و توفیقه، و من الإنسان دعاء على غیره. مفردات ألفاظ القرآن ؛ ص741
ادبیات قرآن
در مورد لعن بصورت کاملا شفاف و با معرفی دقیق ویژگی ها و صفات ملعونین همراه است
.
آیات مربوط به لعن و شرایط ملعونین در قرآن قریب به بیش از چهل آیه می رسد. و
لذا لعن یک حقیقت بلاشک در آیین توحیدی اسلام است . لذا ما در این بحث بیشتر به
دنبال مصادیق معرفی شده توسط قرآن برای لعن هستیم و
در این نوشتار به مهمترین ها
می پردازیم …
حضرت امام خمینی رضوان الله تعالی علیه: «هان ای حوزههای علمیه و دانشگاههای اهل تحقیق! بپاخیزید و قرآن کریم را از شر جاهلان متنسک و عالمان متهتک که از روی علم و عمد به قرآن و اسلام تاخته و میتازند، نجات دهید. و اینجانب از روی جد، نه تعارف معمولی، میگویم از عمر به باد رفته خود در راه اشتباه و جهالت تأسف دارم. و شما ای فرزندان برومند اسلام! حوزهها ودانشگاهها را از توجه به شئونات قرآن و ابعاد بسیار مختلف آن بیدار کنید. تدریس قرآن در هر رشتهای از آن را محط نظر و مقصد اعلای خود قرار دهید. مبادا خدای ناخواسته در آخر عمر که ضعف پیری بر شما هجوم کرد، از کردهها پشیمان و تأسف بر ایام جوانی بخورید؛ همچون نویسنده.» (صحیفه امام(ره)، ج 20، ص 93)
ضرورت ترویج قرآن امام خامنه ای:
انقلاب، ما را وارد وادىِ آشنایى با قرآن کرد. ما تازه وارد این وادى شدهایم. وقتى در کشورى، مثلًا بیست یا بیست و پنج میلیون جوان از زن و مرد هست، جا دارد که در میان اینها، اقلًّا یک دو، سه میلیون تالى قرآن، با آداب و شرایطش باشد؛ اقلًّا یک میلیون از این جوانان، حافظ کلام خدا باشند؛ تعداد معتدٌبهى از جوانان، عارف به معانى قرآن و قادر به فهم الفاظ و ظواهر قرآن باشند؛ تعداد معتدٌبهى، عالم به قرائات مختلف و نوافل قرائت و زینتهاى تلاوت قرآن باشند و بدون استثنا، همهى مردم در این کشور، قادر به روخوانى قرآن باشند. این، قاعده است. نمىشود قبول کرد، در کشورى که مردمش معتقد به اسلام هستند، احدى از آحاد مردم غیر از اطفال بسیار کوچک باشند که نتوانند قرآن را بخوانند؛ چه رسد به اینکه در نظامى، مردم بر پایهى اسلام زندگى کنند.
بسماللَّهالرّحمنالرّحیم
روز مباهله، روزى است که پیامبر مکرم اسلام، عزیزترین عناصر
انسانى خود را به صحنه مىآورد. نکتهى مهم در باب مباهله این است: «و انفسنا و
انفسکم» در آن هست؛ «و نساءنا و نساءکم» آل عمران: 61 در آن هست؛ عزیزترین
انسانها را پیغمبر اکرم انتخاب میکند و به صحنه مىآورد براى محاجهاى که در آن
باید مایز بین حق و باطل و شاخص روشنگر در معرض دید همه قرار بگیرد. هیچ سابقه
نداشته است که در راه تبلیغ دین و بیان حقیقت، پیغمبر دست عزیران خود، فرزندان خود
و دختر خود و امیرالمؤمنین را - که برادر و جانشین خود هست - بگیرد و بیاورد وسط
میدان؛ استثنائى بودن روز مباهله به این شکل است. یعنى نشان دهنده این است که بیان
حقیقت، ابلاغ حقیقت، چقدر مهم است؛ مىآورد به میدان با این داعیه که میگوید
بیائیم مباهله کنیم؛ هر کدام بر حق بودیم، بماند، هر کدام بر خلاف حق بودیم،
ریشهکن بشود با عذاب الهى.
همین قضیه در محرّم اتفاق افتاده است به شکل عملى؛
یعنى امام حسین (علیه الصّلاة و السّلام) هم براى بیان حقیقت، روشنگرى در طول
تاریخ، عزیزترین عزیزان خود را برمیدارد مىآورد وسط میدان. امام حسین
(علیهالسّلام) که میدانست حادثه چه جور تمام خواهد شد؛ زینب را آورد، همسران خود
را آورد، فرزندان خود را آورد، برادران عزیز خود را آورد. اینجا هم مسئله، مسئله
تبلیغ دین است؛ تبلیغ به معناى حقیقى کلمه؛ رساندن پیام، روشن کردن فضا؛ ابعاد
مسئلهى تبلیغ را این جورى میشود فهمید که چقدر مهم است. در آن خطبه «من رأى
سلطانا جائرا مستحلّا لحرم اللَّه ناکثا لعهداللَّه ... و لمیغیّر علیه بفعل و لا
قول کان حقّا على اللَّه ان یدخله مدخله»؛*** 2 مقتل ابىمخنف، ص 85؛ «هر کس سلطان
ستمکارى را ببیند که حرام خدا را حلال میشمارد و پیمان خدا را میگسلد، ... اگر با
رفتار و گفتار خود کارهاى او را تغییر ندهد، سزاست که خداوند او را با وى محشور
کند.»
یعنى وقتى او دارد فضا را به این شکل آلوده میکند، خراب میکند، باید یا
با فعل یا با قول آمد روشنگرى کرد. و امام حسین (علیهالسّلام) این کار را انجام
میدهد، آن هم با این هزینه سنگین؛ عیالات خود، همسران خود، عزیزان خود، فرزندان
امیرالمؤمنین، زینب کبرى، اینها را برمیدارد مىآید وسط میدان.
مباهله روزبیست وپنجم ذی الحجه الحرام
کلمات کلیدی : قرآن، مباهله، اسلام، مسیحیت، پیامبر، اهل بیت
مباهله از ریشهی "بهل" در لغت به معنای رها کردن آمده و "ابتهال" که از همان ماده است به معنای تضرع و خضوع در دعا معنا شده است.[1] اما مباهله در قرآن کریم به معنای ملاعنه و لعن و نفرین یکدیگر مطرح شده است؛[2] پس لعن از لوازم دعای انسان به حساب میآید که در قرآن به این معنا بیان شده و علماء به این اعتبار، ابتهال را به لعن معنا کردهاند.[3[
مباهله در قرآن
بعد از فتح مکه در سال نهم هجری به دنبال تبلیغ دین مبین اسلام در شهرهای مختلف، گروههای فراوانی از مناطق دوردست برای پذیرش اسلام و مناظره با پیامبر اکرم(ص) به حضور ایشان در مدینه شرفیاب میشدند؛ به همین جهت آن سال به نام "عام الوفود" یعنی سال ملاقات گروهها با رسول خدا(ص) شهرت یافت.[4] یکی از آن گروهها چند نفر از اهل نجران و پیرو حضرت عیسی(ع) بودند که به مدینه میآمدند تا علاوه بر آشنا شدن با کسی که خود را پیامبر معرفی میکرد، از وضعیت دین جدید او آشنایی پیدا کنند.[5] این گروه پس از ورود به مسجد مدینه و آشنایی با پیامبر اسلام، در مورد اعتقادات دینی خود با او به محاجّه پرداختند؛ اما مسیحیان پس از مناظره و شنیدن برهانهای کافی از جانب پیامبر اسلام قانع نشدند؛ در نتیجه خدای سبحان به رسولش دستور داد تا با آنها به مباهله بپردازد:[6[
«فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکمُْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتهَِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلىَ الْکَاذِبِینَ»[7[
«هر گاه بعد از علم و دانشى که (دربارهی مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانى با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را، ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود، آن گاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.»
با توجه به تفاسیر مختلفی که دربارهی این آیه بیان شده، نبی مکرم اسلام –صلالله علیه و آله- در ابتدا مسیحیان را دعوت به اسلام میکند و آنها در مقابل خود را مسلمان و معتقد به خدا و عملکننده به دستورات او معرفی میکنند. پیامبر اسلام(ص) برای مسلمان خصوصیات و صفاتی را معرفی میکند که از جملهی آن، اعتقادات صحیح در مورد حضرت عیسی(ع) است.[8
مباهله
مباهله از ریشهی "بهل" در لغت به معنای رها کردن آمده و "ابتهال" که از همان ماده است به معنای تضرع و خضوع در دعا معنا شده است.[1] اما مباهله در قرآن کریم به معنای ملاعنه و لعن و نفرین یکدیگر مطرح شده است؛[2] پس لعن از لوازم دعای انسان به حساب میآید که در قرآن به این معنا بیان شده و علماء به این اعتبار، ابتهال را به لعن معنا کردهاند.[3]
بعد از فتح مکه در سال نهم هجری به دنبال تبلیغ دین مبین اسلام در شهرهای مختلف، گروههای فراوانی از مناطق دوردست برای پذیرش اسلام و مناظره با پیامبر اکرم(ص) به حضور ایشان در مدینه شرفیاب میشدند؛ به همین جهت آن سال به نام "عام الوفود" یعنی سال ملاقات گروهها با رسول خدا(ص) شهرت یافت.[4] یکی از آن گروهها چند نفر از اهل نجران و پیرو حضرت عیسی(ع) بودند که به مدینه میآمدند تا علاوه بر آشنا شدن با کسی که خود را پیامبر معرفی میکرد، از وضعیت دین جدید او آشنایی پیدا کنند.[5] این گروه پس از ورود به مسجد مدینه و آشنایی با پیامبر اسلام، در مورد اعتقادات دینی خود با او به محاجّه پرداختند؛ اما مسیحیان پس از مناظره و شنیدن برهانهای کافی از جانب پیامبر اسلام قانع نشدند؛ در نتیجه خدای سبحان به رسولش دستور داد تا با آنها به مباهله بپردازد:[6]
«فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکمُْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتهَِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَتَ اللَّهِ عَلىَ الْکَاذِبِینَ»[7]
منظور از آیه مباهله : به آیه ۶۱ سوره آل عمران " آیه مباهله " مى گویند:
« فَمَنْ حَاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکاذِبینَ »
هرگاه بعد از علم و دانشى که (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانى با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.
حفظ موضوعی قرآن کریم (۳۰۰ موضوع )
معاونت فرهنگی و اجتماعی سازمان اوقاف و امورخیریه در راستای تربیت حافظان قرآن کریم اقدام به چاپ کتاب حفظ موضوعی قرآن کریم نموده است. (توجه: قالب این کتاب "PDF" است)
کتاب حفظ قرآن کریم - سید ابوالفضل میر ابوالحسنی (حکیمی)
(توجه: قالب این کتاب "PDF" است و برای مشاهده آن نیاز به برنامه "Adobe Reader" یا برنامه های مشابه دارید.)
کتاب چگونه قرآن را حفظ کنیم - شهریار پرهیزگار
(توجه: قالب این کتاب "PDF" است و برای مشاهده آن نیاز به برنامه "Adobe Reader" یا برنامه های مشابه دارید.)
منبع : http://hefz-quran.blogfa.com/tag/
فضیلت حفظ قرآن کریم
برای پی بردن به فضیلت و اهمیت حفظ قرآن کافی است اندکی در احادیث نورانی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه اطهار (علیهم السلام) در این باره و نیز در سیره عملی ایشان در تعامل با قرآن و اهل قرآن دقت کنیم. به طور کلی قرآن کریم در نگاه آن بزرگواران از جایگاهی رفیع و منزلتی ویژه برخوردار است و بالتبع مسائل مربوط به آن، از جمله «تلاوت و قرائت، تدبر و عمل به فرامین آن و یادگیری و یاد دادن آن» و نیز «حفظ قرآن و در سینه داشتن آن»، مورد سفارش ویژه ایشان قرار گرفته است که در این نوشته در باره حفظ قرآن که اهمیت فوق العاده ای دارد مطالبی بیان می کنیم.
آیات قرآن در زیارت غدیر
یک زیارتی برای امیر المۆمنین در روز غدیر است از امام نقل شده که این زیارت را میشود هرروز خواند. در هر زمانی هم میشود خواند. لازم نیست در مقابل قبر باشیم. در هر زمان، در هر مکان، این زیارت قابل خواندن است.
آیات قرآن در زیارت روز غدیر
نکته بسیار جالب در زیارت روز غدیر این است که در این زیارت تقریباً 23 آیه قرآن بیان شده است. این خودش یک پیامی دیگر برای ما دارد. که حرفهایتان قرآنی باشد.
زینب کبری علیهاالسلام در شام سخنرانی کرد، سخنرانیاش از قرآن موج میزند. فاطمه زهرا(سلام الله علیها) وقتی دید حق شوهرش را ندادند یک سخنرانی کرد، سخنرانیاش از قرآن موج میزند.
اگر قرار است در جایی سخنرانی داشته باشیم ، روی منبر صحبت کنیم، بیشتر حرف هایمان باید از قرآن باشد. آیهاش این است. «لِتُبَیِّنَ لِلنَّاس» (نحل/44) «لِتُبَیِّنَ لِلنَّاس» یعنی برای مردم بیان کن. چه چیزی را؟ «ما نُزِّل» آنچه را که نازل شده برای مردم بگو.
این خیلی جالب است که در این زیارتنامه بیست و چند تا آیهی قرآن است. حالا زیارتنامه را با هم بخوانیم.