عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: مَا مِنْ شَیْءٍ إِلَّا وَ لَهُ حَدٌّ یَنْتَهِی إِلَیْهِ إِلَّا الذِّکْرَ فَلَیْسَ لَهُ حَدٌّ یَنْتَهِی إِلَیْهِ فَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْفَرَائِضَ فَمَنْ أَدَّاهُنَّ فَهُوَ حَدُّهُنَّ وَ شَهْرَ رَمَضَانَ فَمَنْ صَامَهُ فَهُوَ حَدُّهُ وَ الْحَجَّ فَمَنْ حَجَّ فَهُوَ حَدُّهُ إِلَّا الذِّکْرَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ یَرْضَ مِنْهُ بِالْقَلِیلِ وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ حَدّاً یَنْتَهِی إِلَیْهِ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَةَ- یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثِیراً وَ سَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَ أَصِیلًا ...
حضرت صادق علیه السلام فرمود: هیچ چیز نیست جز آنکه براى آن حدى (و اندازه اى) است که بدان پایان پذیرد مگر ذکر که حدى ندارد تا پایان پذیرد، خداى عز و جل فرائض را واجب کرده و هر که آنها را بجاى آورد همان حد و انتهاى آنها است- و (مانند) ماه رمضان پس هر که آن را روزه دارد همان حد آن است، و (مانند)حج (که واجب است) و هر که حج کرد بپایان رسانده-مگر ذکر که براستى خداى عز و جل به اندک آن راضى نشده و انتها و حدى براى آن قرار نداده که بدان پایان یابد، سپس این آیه را تلاوت فرمود: «اى آنان که ایمان آوردید خدا را بسیار یاد کنید ، و تسبیحش گوئید بامدادان و شامگاهان» (سوره احزاب آیه 41- 42) پس فرمود: خداى عز و جل براى آن حدى که بدان پایان پذیرد قرار نداده است.
الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج2 ؛ ص498
