عَنْ
أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: لَمَّا حَضَرَ
عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ علیه السلام الْوَفَاةُ ضَمَّنِی إِلَى صَدْرِهِ ثُمَّ
قَالَ یَا بُنَیَ أُوصِیکَ بِمَا أَوْصَانِی بِهِ أَبِی ع حِینَ
حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ وَ بِمَا ذَکَرَ أَنَّ أَبَاهُ أَوْصَاهُ بِهِ قَالَ
یَا بُنَیَّ إِیَّاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یَجِدُ عَلَیْکَ نَاصِراً إِلَّا
اللَّهَ.
الکافی (ط - الإسلامیة) / ج2 / 331
ابو حمزه ثمالی از حضرت امام باقر علیه السلام نقل میکند که فرمود:
چون هنگام وفات حضرت علی بن الحسین علیه السلام فرا رسید، من را به سینه خود چسبانید و فرمود:
پسرم،
تو را به چیزی وصیت می کنم که پدرم به هنگام وفاتش به من وصیت کرد. او
فرمود از ظلم به کسی که بر علیه تو یار و یاوری جز خداوند ندارد بپرهیز و هرگز
خود را بر آن آلوده مساز.
وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ
(258)بقره
و خدا گروه ستمگر را [به خاطر تجاوز، ستم،
پافشارى بر عناد و لجاجشان] هدایت نمىکند
وَ ما لِلظَّالِمینَ مِنْ أَنْصارٍ
(270)بقره
و براى ستمکاران در قیامت یاورى نیست
وَ اللَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمینَ (140) آل عمران
و خدا ستمکاران را [که با سستى و بى تقوایى
بر خود یا دیگران ستم مىکنند] دوست ندارد